Новости Дятлово

Игнатий Ипполитович Домейко родился 31 июля 1802 года в имении Медвядка Новогрудского уезда (ныне Кореличского района) в семье бывшего земского судьи.

После смерти отца в 1809 году Игнатия присматривали дяди: Игнатий - хозяин поместья Жибортовщина, что около Дятлово, и Иосиф из Озеран, который после окончания Главной литовской школы изучал минералогию в горной академии немецкого города Фрайберга. Они и отправили десятилетнего племянника в Щучин. Там монахи ордена пиаров содержали школу, известную высоким уровнем знаний. Современные исследователи, анализируя содержание тогдашних пиарских учебников физики, математики, истории удивляются красотой их языка, логичности подачи материалов.

Дорога из Щучина вела в Вильнюс. 20 сентября 1816 года Игнатий Домейко был принят на факультет физических и математических наук Вильнюсского университета. Кроме физических и математических курсов, студентам физико-математического факультета преподавали топографию, архитектуру, готовя их к профессии инженера, которая особенно привлекала Игнатия. Студенты изучали и иностранные языки, историю, литературу. Именно на лекциях поэзии Домейко познакомился с Адамом Мицкевичем, подружился с ним. В университете вместе со своими земляками А. Мицкевичем и Я. Чачотом Домейко принимал участие в тайном обществе филоматов.

В 1822 году И. Домейко закончил Вильнюсский университет, получил степень магистра философии. А осенью 1823 вместе с другими участниками патриотически-демократического движения был арестован и выслан из Вильнюса под надзором полиции.

нарадзіўся 08.06.1895 г. у вёсцы Погіры Дзятлаўскага раёна Гарадзенскай вобласці ў сям'і арандатара.
Пасля заканчэння школы вышэйшай ступені атрымаў званне народнага настаўніка (1912). Працаваў тры гады народным настаўнікам у вёсцы Хмельніца на Слонімшчыне. У 1915-1917 гг. - на вайсковай службе, дзе скончыў школу прапаршчыкаў. На фронце сустрэў рэвалюцыю. У Менску стаў сябрам Беларускай сацыялістычнай грамады. У 1918 г. - сакратар культурна-асветніцкага аддзела Беларускага нацыянальнага камісарыята ў Маскве. У 1918 г. прыехаў на Беларусь. Вёў культурна-асветніцкую работу ў Дзятлаўскім павеце, за што быў зняволены ўладамі Польшчы ў беластоцкі канцлагер. У 1921 г. арганізаваў у Даўгаўпілсе беларускія настаўніцкія курсы, дзе чытаў лекцыі па беларускай мове і літаратуры, стварыў беларускі тэатральны калектыў і хор. У 1925 г. скончыў Карлаў універсітэт у Празе са званнем доктара філасофіі. З 1926 г. выкладаў беларускую літаратуру ў Віленскай беларускай гімназіі. Выконваў даручэнні цэнтральнага сакратарыята Беларускай сялянска-рабочай грамады. Уваходзіў у Галоўную ўправу Таварыства беларускай школы (1926-1930). У 1928 г. выбраны паслом у польскі сейм. Разам з іншымі пасламі стварыў у сейме самастойную фракцыю - беларускі рабоча-сялянскі клуб «Змаганне». Быў сакратаром Беларускага выдавецкага таварыства ў Вільні. У 1930 г. арыштаваны польскімі ўладамі і асуджаны на 8 год турмы. У выніку абмену палітвязнямі паміж СССР і Польшчай у 1932 г. прыехаў у Менск. Працаваў у АН БССР у камісіі па вывучэнні Заходняй Беларусі. У 1933 г. рэпрэсіраваны. Расстраляны 08.12.1937 г.